'Jij doet' in plaats van 'Jij bent'.
Voel je het verschil tussen:
'Jij doet stom.' en 'Jij bent stom.'
'Jij bent lief.' en 'Jij doet lief.'
Wat je als ouder zegt maakt diepe indruk.
Ga even terug naar je eigen kindertijd. Hoe vaak werd er iets tegen je gezegd dat lijkt op:
- Doe niet zo idioot/ stom/ vervelend.
- Je bent ook zo onhandig/ verlegen/ kattig.
- Dat kan jij echt heel goed, je bent duidelijk heel technisch!
- Ja, jij hebt echt een talenknobbel.
Waarschijnlijk kan je je nog herinneren waar je was, wie het tegen je zei en hoe je je voelde.
De impliciete boodschap is heel groot aanwezig.
Zoals je zelf wel voelt, in de zinnen schuilt een impliciete boodschap. Die boodschap gaat over je 'zijn' van je kind, over je 'kern'.
Je zal maar te horen krijgen dat je dom bent, onhandig of kattig. Dat voelt niet goed, dat maakt verdrietig, er spreekt afkeuring uit. Het doet ongetwijfeld iets met je zelfvertrouwen. Maar, hoe is dat dan met wat een positieve boodschap lijkt? Zinnen als 'Jij hebt echt een talenknobbel.', hoe prettig zijn die om te horen? Het zijn tenslotte nogal hoge verwachtingen die worden uitgesproken, de lat ligt hoog, je hebt als kind flink wat te bewijzen als dit tegen je gezegd wordt. Mag je er ook zijn als je liever niet met de talen aan de slag gaat of als blijkt dat de talenknobbel kleiner is dan werd gedacht? En wat doen deze zinnen met zelfvertrouwen, faalangst en eerlijk zijn?
Sta je even bij te praten? Wees je dan bewust van wat je zegt!
Je kent het vast wel, je bent de hond aan het uitlaten of je doet nog even wat boodschappen en je komt iemand tegen die je lang niet hebt gezien. Jullie raken in gesprek en je kind loopt om je heen. 'Kleine potjes hebben grote oren', ook in deze situatie. Ga er maar van uit dat je kind meeluistert, ook als het niet zo lijkt. En wat je in dit soort situaties over je kind zegt, dat slaat het kind voor altijd in zijn of haar geheugen op! De boodschappen die je kind op deze manier over zichzelf hoort wegen heel erg zwaar. Ze zijn vormend voor de rest van hun leven. Sterker nog, deze boodschappen blijken nog zwaarder te wegen dan wat je direct tegen je kind zegt. Je kind neemt deze boodschappen die over hem/ haar gezegd worden zonder meer voor waar aan.
Soms zijn de 'boodschappen' zo gewoon, dat we ze bijna niet meer zien.
Zo lagen er pas in een winkel met baby-spullen twee stapels met lakentjes. De ene duidelijk bedoeld voor jongens, met blauw garen waren de woorden 'stoer' en 'schattig' erop geborduurd. Het lettertype bij 'stoer' kreeg extra nadruk. Bij de meisjes variant, stond er 'lief' en 'schattig', weer met nadruk op 'lief'. Hoe komt het dat jongens stoer moeten zijn en meisjes lief? En welke boodschap spreekt daaruit? Kunnen meisjes niet stoer zijn? En jongens zijn toch ook lief!
Maak in ieder geval onderscheid tussen 'jij bent' en 'jij doet'.
Leer je kinderen dit: Jij bent altijd lief, ook als je iets doet dat we niet leuk vinden. Zorg dat je je daar niet in vergist als je iets tegen je kind zegt! En als je je dan toch een keer vergist? We zijn allemaal maar mens en maken allemaal weleens een foutje. Dan herstel je jezelf meteen. Probeer het maar eens uit de komende weken, zie wat het met je kind doet als je op deze manier communiceert.