Werken met en vanuit respect

Gisteren heb ik een dag met familieopstellingen begeleid. Steeds weer wordt duidelijk hoe emotioneel beladen de ingebrachte vragen zijn voor degene die de vraag stellen. Het gaat om diepe, hele persoonlijke thema's. En daaraan kan alleen gewerkt worden in en vanuit een hele veilige en warme omgeving. 

Gelukkig weten we die veilige en warme omgeving steeds weer vorm te geven. Daaraan dragen alle aanwezigen hun steentje bij, allemaal op hun eigen unieke wijze. Een belangrijke voorwaarde daarbij is het respect dat iedereen heeft voor de andere aanwezigen en hun achtergrond. Wat is het mooi om te ervaren dat zoveel respect zo onvoorwaardelijk aanwezig is. En dat iedere keer weer.

Wat is het mooi om te zien en te ervaren dat het systemisch werk echt respect heeft voor de vraagsteller, de gerepresenteerden en alle andere aanwezigen. Er wordt altijd gekeken met een liefdevolle blik voor alle betrokkenen. Niemand is goed of fout. Het is zoals het is, gelukkig geen veroordeling. En dat blijkt mede zorg te dragen voor een omgeving waarin de grootste en diepste pijnen getoond en geuit kunnen worden. Boosheid, woede, verdriet, onbegrip, waarom, alles mag er zijn.

Er wordt zoveel gevoeld en doorleefd, iedereen leert tegelijkertijd. Zo maken we allemaal het proces door en dat samen doen en samen ervaren is, naast het respect dat we voor elkaar hebben, een belangrijke bron van veiligheid. Als vraagsteller ben je niet alleen in wat je weten en leren wilt.

Door te werken met en vanuit zoveel respect wordt iedere dag een hele bijzondere dag, met hele mooie ontmoetingen. Daar kan ik alleen maar heel veel respect voor hebben. Ik zie de kern van degene die tegenover me staat en weet dat die ander mijn kern ziet. En in onze kern zijn we allemaal hele mooie, warme, loyale en zeer liefdevolle mensen.